1. |
||||
I hated them
Listen... today they killed me.
They pushed me, damn, I didn’t get up
I fought, I resisted, I tried
They stole my dreams, they sucked my soul.
Randomly, from my ashes they were born
They counted on their greatness and they lost
It’s not that I surrendered
They came from behind and they got me
They stole my voice first
I didn’t shout
They tied me up and threw me to the dogs
They ripped me apart
They closed my eyes
I didn’t cry
They only left my mind
I hated them
Τους μίσησα
Άκου... σήμερα με σκότωσαν
Με έσπρωξαν, δεν σηκώθηκα γαμώτο
Πολέμησα, αντιστάθηκα, προσπάθησα
Μου κλέψαν τα όνειρα μου, ρουφήξαν την ψυχή μου.
Αυθαίρετα από τις στάχτες μου γεννήθηκαν
Στο μεγαλείο τους ποντάρανε και χάσανε
Δεν είναι, ότι παραδόθηκα
Ήρθαν από πίσω και μου την φέρανε
Μου κόψαν πρώτα την λαλιά
Δεν φώναξα
Με δέσαν με πετάξαν στα σκυλιά
Με ξέσκισαν
Μου έκλεισαν τα μάτια
Δεν έκλαψα
Μου άφησαν μόνο το μυαλό
Τους μίσησα
|
||||
2. |
Αρκετά / Enough
03:03
|
|||
Enough
How much longer will you endure these nights of loneliness?
Memories are empty spaces,
you count the time in reverse
And if they made fun of you
and raped your soul
Only their carcasses are left.
Ιn the desert, in the frost.
Don’t be fooled by their smile,
they’re showing you their teeth.
Like hungry vultures they smell your blood.
When people look you in the eye and feel the fear IN THEIR HEART!
When laughter turns to pain, grit your teeth and scream LOUD!
When friends turn their backs and run AWAY!
When you fall on your knees and cry, get up and shout ENOUGH!
Αρκετά
Πόσο ακόμα θα αντέξεις τις νύχτες της μοναξιάς.
Άδεια τοπία οι αναμνήσεις,
αντίστροφα τον χρόνο μετράς.
Τι και αν σε χλεύασαν
και την ψυχή σου βιάσαν
Μόνο τα κουφάρια τους έχουν απομείνει.
Στην έρημο, στην παγωνιά.
Μην τους βλέπεις που χαμογελούν, τα δόντια τους σου δείχνουν.
Σαν πεινασμένα όρνια το αίμα σου μυρίζουν.
Όταν οι άνθρωποι σε κοιτάξουν στα μάτια και νιώσουν τον φόβο ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!
Όταν τα γέλια γίνουνε πόνος, σφίξε τα δόντια και ούρλιαξε ΔΥΝΑΤΑ!
Όταν οι φίλοι την πλάτη γυρίσουν και φύγουν ΜΑΚΡΙΑ!
Όταν στα γόνατα πέσεις και κλάψεις, σήκω και φώναξε ΑΡΚΕΤΑ!
|
||||
3. |
Μοναξιά / Loneliness
03:21
|
|||
Loneliness
Loneliness, your best friend.
Always there, beside you, like a shadow.
Loneliness, your best friend.
Hundreds of ears behind the walls, but no one hears your cry.
They expect nothing from you, nothing without hatred or love in exchange.
Loneliness, your one and only friend.
Nameless, tired, anxious.
Shredded, without patience.
A monologue. Νo answers
And the ceiling lowers day after day.
Since you don’t really live,
Why are you afraid of death?
Since you don’t really live,
Don't be afraid of death.
Μοναξιά
Μοναξιά, η καλύτερη σου φίλη.
Εκεί, πάντα δίπλα σου, σαν σκιά.
Μοναξιά, η καλύτερη σου φίλη.
Πίσω από τους τοίχους εκατοντάδες αυτιά, αλλά κανείς δεν ακούει το κλάμα σου.
Δεν περιμένει τίποτα από σένα χωρίς αντάλλαγμα μίσους και αγάπης.
Μοναξιά η μοναδική σου φιλη.
Ανώνυμη, κουρασμένη, αγχωμένη.
Κομματιασμένη, χωρίς υπομονή.
Μονόλογος. Χωρίς απαντήσεις
Και το ταβάνι μέρα με την μερα χαμηλώνει.
Αφού δε ζεις πραγματικά,
Τον θάνατο τι τον φοβάσαι;
Αφού δεν ζεις πραγματικά,
Τον θάνατο μην τον φοβάσαι.
|
||||
4. |
||||
Your friends, your enemy
Don’t wait for the train
It was derailed long ago in the middle of a ride
Follow your own path
It will be lonely, the offspring of a sterile love
Friends are your enemy, and your enemies are your best friend.
Time is short. Put on your happy mask, never lose it
Never Lose it
Don't let them see the falling tear.
They will tread on you, they will hurt you.
But you keep your head high. With your eyes wide open, steal a glance at the sun.
Steal a glance at the sun
Put on your new wings
and fly higher
But don't get close to the sun
It will be too late
Οι φίλοι ο εχθρός σου
Μην περιμένεις το τρένο της γραμμής
Εκτροχιάστηκε πριν απο καιρό στα μέσα μιας διαδρομής.
Ακολούθησε το δικό σου μονοπάτι
Θα είναι μοναχικό, γόνος μιας στείρας αγάπης
Οι φίλοι ο εχθρός σου και οι εχθροί σου ο καλύτερος σου φίλος
Ο χρόνος λιγοστός. Φόρα την χαρούμενη μάσκα,
μην την χάσεις πότε. Μην τη χάσεις ποτέ
Μην δουν το δάκρυ που πέφτει
Θα σε πατήσουν θα σε πληγώσουν.
Εσύ όμως το κεφάλι ψηλά.
Με τα μάτια σου ορθάνοιχτα τον ήλιο να κοιτάς στα κλεφτά.
Τον ήλιο να κοιτάς στα κλεφτά
Φόρα τα καινούργια φτερά
και πέτα πιο ψηλά
Όμως μην φτάσεις στον ήλιο κοντά
Θα είναι πια αργά
|
||||
5. |
||||
Whispers and cries
Whispers and cries under the covers
Pain and shame for the virginity you lost
Double-talk in the neighborhood, they stare at you with disgust and jealousy
The envy of hedonic atrophic minds
Did you put the noose around your neck or did they?
Did you jump off the roof that you climbed, or did they push you?
Did you swallow the arsenic yourself or did they treat it to you?
Did you become death’s advocate yourself, or did they persuade you?
Whispers and cries and the key behind the door
Carbon monoxide, mouldy food, alcohol
Now you hum a tune you loved
Within your sad beauty, the dreams you never had
Ψίθυροι και κλάματα
Ψίθυροι και κλάματα κάτω από το σκέπασμα
Πόνος και ντροπή για την παρθενιά που έχασες
Μισόλογα στην γειτονιά, σε βλέπουν με αηδία και ζήλια
Φθόνος από ηδονικά ατροφικά μυαλά
Την θηλιά εσύ την έβαλες ή άλλοι στην κρέμασαν;
Στην ταράτσα που ανέβηκες μόνη σου πήδηξες ή σε έσπρωξαν;
Το Αρσενικό μόνη σου το ήπιες ή άλλοι στο κέρασαν;
Συνήγορος θανάτου έγινες ή σε έπεισαν;
Ψίθυροι και κλάματα και το κλειδί πίσω από την πόρτα
Μονοξείδιο του άνθρακα, μουχλιασμένο φαΐ, αλκοόλ
Τώρα σιγοτραγουδάς έναν σκοπό που αγάπησες
Μέσα στην θλιμμένη ομορφιά σου
τα όνειρα που ποτέ δεν έκανες
|
||||
6. |
||||
Always children
Let's count to 100,
Hide, become children again.
Disappear for a while from it all.
And mostly from ourselves.
But hide where?
Not a single tree, just cars, seats and tables, sandlots turned to parking lots.
We will always remain children. We run, we fall, we get up again.
Innocent, lonely. With a smile for a hug.
On the wine that I drink, yeah, I swear it to you:
We will always remain children. We will never stop dreaming, never stop dreaming.
In the end, let's shout “olly olly oxen free” for everyone.
Not just for our own selves.
Free from the burdens we carry day and night.
Forget it, it started to rain, we can no longer run.
My bones hurt, my mind even more.
Πάντα παιδιά
Πάμε να μετρήσουμε ως τα 100,
Να κρυφτούμε, να γίνουμε πάλι παιδιά.
Να εξαφανιστούμε για λίγο από όλα αυτά.
Κυρίως από τον κακό μας εαυτό.
Να κρυφτούμε όμως που;
Ούτε ένα δέντρο, μόνο αυτοκίνητα,
τραπεζοκαθίσματα και οι αλάνες πάρκινγκ.
Θα μείνουμε πάντα παιδιά. Τρέχουμε, πέφτουμε και σηκωνόμαστε
Αθώα, μοναχικά. Και ένα χαμόγελο για μια αγκαλια.
Και στο κρασί που πίνω, ναι σου το ορκίζομαι:
Μένουμε πάντα παιδιά. Δεν θα σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, να ονειρευομαστε.
Στο τέλος να φωνάξουμε φτου ξελευτερία για όλους.
Όχι μόνο για την πάρτη του ο καθένας.
Ελευθερία από αυτά που μας βαραίνουν μέρα - νύχτα.
Άστο καλύτερα, άρχισε να βρέχει, που να τρέχουμε τώρα πια;
Πονάνε τα κόκαλά μου , μα το μυαλό μου ακόμα πιο πολύ.
|
||||
7. |
||||
Ash and death
The air smells of ashes and death tonight
Watch out!
You golden pigs sell hope,
promises for the big day.
You even curse the dead
Even them.
Money is your god and lies are your redemption
You mentally disturbed abominations
You spread fear, terror in everything that differs from you
We don’t want your paradise
We suggest our own hell
Your chants are misery
Our words, a kick in your stomach
Until you throw up love
Not even the worms approach your rotten body
A body well preserved in formalin
One Sunday morning we will hunt you down
Watch out! It will be morning
Στάχτη και θάνατο
Η ατμόσφαιρα μυρίζει στάχτη και θάνατο απόψε
Το νου σας ρε!
Χρυσοφορεμένα γουρούνια πουλάτε ελπίδες,
Υποσχέσεις για την μεγάλη μέρα.
Ακόμα και τους νεκρούς καταριέστε
Ακόμα και αυτούς.
Το χρήμα ο θεός σας και το ψέμα η λύτρωσή σας
Ψυχικά διαταραγμένα σιχάματα
Σκορπάτε φόβο, τρόμο στο διαφορετικό
Δεν θέλουμε τον παράδεισό σας
Προτείνουμε τη δικιά μας κόλαση
Οι ψαλμωδίες σας μιζέρια
Ο λόγος μας κλωτσιά στο στομάχι σας
Μέχρι να ξεράσετε αγάπη
Ούτε τα σκουλήκια πλησιάζουν το σάπιο σας κορμί
Κορμί φαινομενικά καλοδιατηρημένο από τη φορμόλη
Ένα κυριακάτικο πρωινό θα σας κυνηγήσουμε
Το νού σας ! Και θα είναι πρωί
|
||||
8. |
||||
Necropolis part 2
They see our lives
with the eyes of an admirer of beasts
In the theatre of the absurd
In a horror troupe.
They were dying to exterminate tomorrow
In a new era
The only value left is greed and incapacity
Necropolis - sirens resound
Necropolis - cries of despair
Necropolis - ruins all around
Necropolis - necropolis
The time has come
Now we take off our masks and act
We dispel the fear that they instil in us
And start our victorious paradise instead
Νεκρόπολη 2
Βλέπουν τις ζωές μας
Σαν θηριοθαυμαστές
Στο θέατρο του παραλόγου
Σε εναν θίασο φρίκης.
Λυσσάξαν να εξοντώσουν το αύριο
Σε μια καινοφανή περίοδο
Η μόνη αξία που έμεινε ειναι της απληστίας κι αχρηστίας
Νεκρόπολη - σειρήνες αντηχούν,
Νεκρόπολη - κραυγές απόγνωσης,
Νεκρόπολη - χαλάσματα παντού,
Νεκρόπολη - νεκροπολη
Ήρθε πια η ώρα
Να βγουν οι μάσκες μας
Και τη θέση τους να πάρουν πλέον οι πράξεις
Να διαλύσουμε το φόβο που αυτοί μας επιβάλλουν
Και στη θέση του να χτίσουμε ένα παράδεισο νίκης.
|
||||
9. |
||||
Walk in the city
Let's take a walk in the city
Discounts in their shop windows
Lifeless dolls adorned
With special offers they put our dreams on sale.
Beggars searching for alms in the garbage
Mothers cuddling their babies
And girls looking for company
It started to rain, to wash away the shame
Cut cables, electroshock for submission.
In makeshift strollers we carry our lives like scrap metal
around the neighbourhood,
in the alleys
And me, smoking in the middle of the street
Spitting nicotine in your face
And tar on your bodies
I’m flirting with death without defeating it, a never-ending battle
Love and hate, my rusty guns. Digging the flame out of the chaos.
How come you define what a human is and who I am?
What defines your rotten self now, who made you god?
Βόλτα στην πόλη
Έλα να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη
Στις βιτρίνες τους εκπτώσεις
Άψυχες κούκλες στολισμένες
Και σε προσφορές τα όνειρα μας ξεπουλάνε.
Ζητιάνοι να ψάχνουν στα σκουπίδια λίγη ελεημοσύνη
Μάνες με τα μωρά τους αγκαλιά
Και κορίτσια να ψάχνουν συντροφιά
Έπιασε βροχή για να ξεπλύνει την ντροπή
Καλώδια κομμένα, ηλεκτροσόκ για αποδοχή.
Φλερταρω με το θανατο χωρις να τον νικαω, μια μαχη διχως τελειωμο
Με οπλα σκουριασμενα το μισος, την αγαπη, μεσα απ' το χαος ξεθαβοντας τη φλογα.
Πως εγινε εσυ να ορίζεις ποιος ειναι ο ανθρωπος, τι ειναι το εγω;
Τι οριζει πλεον τον σάπιο εαυτο σου, ποιος ειναι αυτος που σε επλασε θεό.
Με αυτοσχέδια καρότσια
Κουβαλάμε τις ζωές μας
Σαν παλιοσίδερα, στις γειτονιές
Μες τα στενά
Και εγώ στην μέση του δρόμου
Να καπνίζω φτύνοντας
Τη νικοτίνη στα μούτρα σας
Και την πίσσα στα κορμιά σας
Έπιασε βροχή για να ξεπλύνει την ντροπή
Καλώδια κομμένα, ηλεκτροσόκ για αποδοχή.
Φλερταρω με το θανατο χωρις να τον νικαω, μια μαχη διχως τελειωμο
Με οπλα σκουριασμενα το μισος, την αγαπη, μεσα απ' το χαος ξεθαβοντας τη φλογα.
Πως εγινε εσυ να ορίζεις ποιος ειναι ο ανθρωπος, τι ειναι το εγω;
Τι οριζει πλεον τον σάπιο εαυτο σου, ποιος ειναι αυτος που σε επλασε θεό.
|
NECROPOLIS Thessaloniki, Greece
Lp s/t
available:12euro
LP Στάχτη Και Θάνατος / Ash And Death
Cd:s/t 4 euro (sold out)
T-shirts:all sizes 10euro
Streaming and Download help
If you like NECROPOLIS, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp